woensdag 31 december 2008

Lekkere wijn

Met kerst zijn de dineetjes natuurlijk in overvloed. En ja, ik kan uitgebreid vertellen over het lekkere eten (ossehaas, verrukkelijke gratin, hazerug, libanese mezze) en de gezellige mensen, maar dat is zoooooo 2008.

Deze kerst mocht ik weer eens rondneuzen tussen de wijnen van mijn vader. Toen hij in 2005 overleed, betreurde hij het dat hij ze niet allemaal zelf had kunnen opdrinken. En hij vroeg of wij er van wilden genieten.... Nou dat willen we wel. Hoewel ik hou van goede wijn, weet ik er niet veel van. Mijn vader hield erg van franse wijn, dus daar heb ik veel van geproefd. Vooral zijn Bourgognes vond ik heerlijk. Maar zijn grootste voorraad bestaat uit rode Bordeaux wijnen. St. Emillion, Pomerol, St. Julien, Margaux, Fronsac, het ligt er allemaal. Toen ik jonger was, vond ik deze wijnen vaak een beetje zanderig, droog. Dat hoort zo, leerde ik van mijn vader, je moet de kiezelgrond in de wijn kunnen proeven. Naarmate de wijnen ouder werden, smaakten ze ook ronder, kruidiger, minder droog.

Een Bordeaux zou het dus worden, maar welke? De wijnatlas van Hugh Johnson leerde me dat de St Julien wat expressiever smaakt, dan de klassieke Margaux. Maar alles staat of valt bij het wijnjaar, toch? Een amerikaans vinoloog, Robert Palmer, zo lees ik op de site van de Vinootschap 'beschikt over een uitzonderlijk goed vermogen om te proeven en het ontwikkelingspotentieel in te schatten.' Hij heeft dit geweldige overzicht van de wijnjaren gemaakt en ik ontdekte dat de Chateau Talbot uit 1981 een uitstekende keus was. Misschien een beetje te oud? Het bleek een heerlijke fles, zacht, kruidig, lichte vanille.

In de kelder ontdekte ik nog een fles. Het etiket was niet helemaal leesbaar meer, door vocht en stof, maar met wat moeite kon ik lezen dat het ging om Chateau du Gazin uit de Fronsac 1996. En het overzicht van Robert Palmer beloofde dat het een juweeltje zou zijn. Een exelent wijnjaar voor de Fronsac en nu op dronk. En dat was het! De wijnen van de Fronsac werden in de 19e eeuw beschouwd als beter dan die van de St. Emilion, die er vlak naast ligt, maar in de 20e eeuw konden ze niet schitteren. Althans, dat staat dan weer in mijn wijnboek uit 1995 van de Britse Oz Clarke. Maar toen was 1996 nog niet geweest! Ik vond het een heerlijke wijn, fruitig, sterk, totaal niet droog. Dank je, pap, kus.

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

dinsdag 23 december 2008

Koningin zoekt uitgever


Deze week kreeg ik een linkje toegestuurd door een oud-collega. Patricia is grafisch ontwerper en heeft een dochtertje Ellen-Fay. Voor haar en alle andere kleine meisjes op deze wereld heeft ze een boekje geschreven en zelf geïllustreerd.

Het is een heel grappig verhaal, met de prachtige titel "Laat de koningin wel eens een poepescheetje?". Je kunt dit lieve sprookje op rijm online bekijken. Zet wel even je geluid aan, voordat je op dit linkje klikt: www.ellen-fay.nl. Dan kun je zelf ontdekken hoe koningin Zwanefee haar vrijetijd in het paleis doorbrengt!

Vinden jullie deze illustraties ook niet super? Patricia zoekt nog een uitgever voor dit boekje, dus als iemand haar kan helpen...
Laat het haar weten!

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

Weemoed op muziek met een snufje Portugal

Wat een heerlijk concert heb ik gisteren gehoord! Werd ik zomaar uitgenodigd door een vriendinnetje met wel hele goede contacten bij het Metropole orkest voor een bijzonder concert in het Concertgebouw. Nou, daar zei ik geen nee tegen!

Het Metropole Orkest speelde met 3 fantastische zangeressen (Nynke Laverman, Dina Medina en Fabia Rebordao). Hoewel ieder een eigen stijl, klonk in alle nummers de weemoed. Van bijzondere liederen in het Fries, met Mexicaanse en Portugese klanken, via de ritmische Kaap-Verdiaanse Morne terug naar de klassieke Fado.

Even over het Metropole orkest
In het genre lichte muziek is dit het grootste professionele orkest ter wereld. Van bigband tot jazz, van chansons tot filmmuziek, ze spelen het allemaal. En ze begeleiden ook vele artiesten. Heel bijzonder dat we dat in Nederland hebben!

Nynke Laverman
De rode draad door avond was de link met Portugal. Nynke Laverman is misschien wel de bekendste van deze avond. Beroemd geworden met haar Fado's in het Fries, gebaseerd op gedichten van Slauerhof, maakte ze deze avond op mij de meeste indruk met een nummer van een CD die nog moet verschijnen. Dit melancholische lied, met klanken van de fado, gaat in het Fries over de prachtige lange schaduwen die ze zag in Mongolië.

Dina Medina
Dina is voor mij de ontdekking van de avond. Oorspronkelijk is zij een popzangeres, maar hoewel geboren in Schiedam is ze van oorsprong Kaap-Verdiaans. Deze avond zong ze de Morna, een weemoedig lied met de ziel van Kaap-Verdië. Het zijn volkse liederen, voornamelijk in het Creools geschreven, die de heimwee naar het moederland, de hoop op een betere toekomst of de gedachte aan een verloren liefde vertolken. Heerlijk ritme, prachtige stem, Dina heeft mij diep geraakt.

Fabia Rebordao
Fabia had misschien wel de moeilijkste opdracht van de avond. Zij moest op het laatste moment Ana Moura vervangen. Ana is een jonge, maar al gevierde Fadozangeres, genomineerd voor een Edison. Dat is niet wat, om de plaats van zo'n artiest in te nemen, haar reportoire te zingen in zo'n beroemde zaal. Ze heeft slechts 1 dag kunnen oefenen. Maar, oeioeioei, wat een dijk van een stem! Ze zong hele klasieke Fado, begeleid door orkest en twee gitaristen.

Het was genieten deze avond. Bedankt Chanien en Jan!

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

zaterdag 20 december 2008

I wish you a Wham! christmas!

Het is februari 1983, in de buurt van Valmorel. In een ijskoude skilift zitten twee meisjes, 11 jaar, te giechelen, te kwekken en liedjes te zingen. Met name Kinderen voor Kinderen-reportoire, dus "Kom eet je bie-ba-boe-ba-bord nou leeg" en "Ik heb zo wa-wa-wa-waanzinnig gedroomd" schallen over de pistes.

Een jaar later, 1984, dezelfde meisjes, dezelfde lift. Maar nu zingen ze "Last Christmas" van Wham! Die meisjes zijn mijn nichtje Anneloes en ik. Dat jaar zijn we echte pubers geworden. Smoorverliefd waren op die heerlijke George Michael. Ja, Andrew was best aardig, maar George... Ik wist zeker dat hij en ik ooit.....Tja, mijn moeder zei het al vanaf het begin: "Hij is homo", maar ik wilde het niet horen!

Enfin, het wordt weer kerst en deze hit is niet meer van de radio af te slaan! Last Christmas is nog steeds een kersthit, dit jaar nr. 2 in de kersthit top 50 van Skyradio. Ken je die clip nog die erbij zat? Nu heeft een Zwitserse a-cappella band Bliss dit nummer gecoverd. En ze zijn ver gegaan, ze hebben namelijk ook de video clip helemaal nagedaan! Bekijk deze YouTube video:



Hoe vaak is dit nummer gecoverd, denk je?
Al surfend op het web stuit ik op deze grappige site, Last-christmas.com, een site geheel gewijd aan dit nummer. Dit nummer is heel vaak gecoverd: De teller staat nu op 387! Oh ja, voor de liefhebbers: 24 jaar na deze hit heeft George weer een kerstnummer uitgebracht! Ik denk niet dat het een hit gaat worden, iets te zoet. Maar op 1e Kerstdag kun je dit nummer gratis downloaden van zijn website. Als kerstcadeautje.... Je kunt December Song nu al beluisteren.

Ik wens jullie hele fijne kerstdagen!

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

woensdag 17 december 2008

Zie je wel, ik had gelijk!

Ja, dat heb je soms, dat je even je gelijk wilt halen. Goed, goed, ik ken mezelf, ik wil dat iedere dag wel een keer..... of drie....ahum. Maar nu vind ik het zelfs nodig dit even in een berichtje te zetten. Een dag nadat ik bij Mantoe gegeten had, plaatst DE GROTE JOHANNES (red. Johannes van Dam, restaurantrecensent van het Parool) zijn recensie in de krant. En wat denk je? Een 9 (zegge een negen!)

Zie je wel, ik had gelijk! Nou, waar wacht je nog op?

>>Lees zelf de recensie van Johannes


Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

vrijdag 12 december 2008

Het hoogtepunt van de dag!

De afgelopen weken zit ik meerdere dagen in de week niet op kantoor in Amstelveen, maar op Schiphol Rijk. Waar? Nou, hier ongeveer... Ten zuiden van de Aalsmeerbaan, tegen Aalsmeer aan. Hier zit het een groot deel van de IT mensen van KLM.com, in ieder geval de belangrijkste. Hier wordt de laatste hand gelegd aan de nieuw bookingtool van KLM, waarmee je heel makkelijk tickets en hotels kan boeken.

Nadine, mijn collega Content manager en ik, zorgen ervoor dat alle copy in deze tool ook begrijpelijk wordt. Dat is nog best een moeilijke klus, want hoe blijf je eerlijk, vertel je het een klant wat er gebeurt, zonder hem onzeker te maken of hem kleinerend toe te spreken. Nee, dat doen we niet, maar het is veel werk. En hoewel de mannen op de afdeling gezellig zijn, is de omgeving erg oninspirerend. Een kantorenterrein in de "middle of nowhere".

Er is een kantine, maar die is 3 gebouwen verderop en we hebben niet veel tijd, dus wat dan? In de wijde omgeving geen supermarkt te vinden. Maar niet getreurd, dan komt de Lunchbus langs. Deze omgebouwde SRV-kar (old=new) rijdt van 10 tot 3 langs kantoren in de omgeving. Je kan er verse broodjes kopen, vruchtensapje, wat te snoepen of een tijdschriftje.

Bij Point of View, zo heet het gebouw waar ik zit, POV in de volksmond, komt de bus tussen 1 en kwart over 1, best laat. Dus, als de bus toetert om te laten weten dat'ie er is, springen we op! Echt het hoogtepunt van de dag!

Ja, dat staat er op de bus! En weet je hoe druk het is in die bus?
Wat een goed concept...
www.lunchbus.nl

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

zondag 7 december 2008

Spaghetti alla vongole

Een heerlijk recept dat ik ooit van op het NRCNext kookweblog van Janneke Vreugdenhil vond. Het is een licht recept, in 10 minuten klaar, het ziet er prachtig uit en je gooit er hoge ogen mee bij je gasten: Spaghetti alla vongole.

Vongole zijn venusschelpen in het Nederlands. Het zijn prachtige schelpen, vaak donkergrijs van kleur met ribbels evenwijdig aan de rand. Ze worden vaak verward met kokkels. Deze hebben juist ribbels haaks op de rand staan. Ik gebruikte ze dit weekend, omdat ik niet genoeg venusschelpen kon krijgen, maar ze zijn ziltiger, vleziger en minder verfijnd van smaak.

Ik koop de venusschelpen bij de visboer in Marqt. Dat is een winkel op de Overtoom, waar verschillende producenten van eerlijke en heerlijke producten in een soort supermarktconcept bij elkaar zitten. Dus een waanzinnig goede groenteman, met nu heel veel bijzondere paddestoelen, een hele goede visboer, met iedere zaterdag vongole, een geweldige bakker met echt brood zoals je het lang niet gegeten hebt, een kaasboer met echt bijzondere kazen en nog een heleboel meer. Ga eens kijken! Je weet niet wat je ziet!

Maar goed, wat heb je nodig (voor 2 personen):
- spaghetti
- een uitje of sjalotje
- paar teentjes knoflook, gehakt
- een flinke handvol gehakte platte peterselie
- een klein rood pepertje
- een half gehakt preitje
- een lekkere fles witte wijn
- ongeveer 600 gr vongole.
- lekkere olijfolie (extra vierge)

Kijk van te voren de schelpen goed na, iedere schelp die niet sluit als je er tegenaan tikt, of die kapot is, gewoon weggooien. Ze moeten echt knettervers zijn! Spoel ze niet af met schoon water, want het zeewater is juist lekker!

Kook de spaghetti NIET beetgaar. Fruit ondertussen in een grote pan de ui, prei, knoflook en het pepertje aan, en voeg hier tot slot de peterselie bij. Voeg de vongole erbij en schenk er een flinke scheut wijn bij, zo'n 10 tot 15 cl. Draai het vuur zacht en doe de deksel op de pan en stoof de vongole in ongeveer 5 minuten gaar. Zodra de schelpen geopend zijn, gaat de niet-gare spaghetti erbij, draai het geheel nog even voorzichtig door elkaar. Nog eenmaal de deksel op de pan en even een minuutje laten meegaren. De smaken trekken dan lekker in de spaghetti, terwijl die toch beetgaar wordt. Tot slot nog wat zout en peper naar smaak erbij. Klaar is kees.

Drink die lekkere fles wijn erbij op, serveer eventueel met een frisse salade en je hebt een koningsmaal. Het is heerlijk om die schelpjes leeg te eten.

Mantoe, wat lekker!


Vrijdagavond was het echt een "heerlijk avondje". Op advies van Frits Abrahams, columnist van NRC Handelsblad at ik bij een nieuw restaurantje bij mij om de hoek. Mantoe heet dit restaurantje en je eet er Afghaans. Ja, je leest het goed, Afghaans. Nooit geweten, maar Afghaans is heerlijk. Het is moeilijk te omschrijven waar het naar smaakt. Vleugje turks, vleugje indiaas, maar geheel een eigen smaak.

Vooraf een heerlijke soep van knolselderij en curry. Echt heerlijk, ik hou van soepen. Daarna een tussengerecht, Mantoe, ook de naam van het restaurant. Het is een gerecht dat meestal wordt geserveerd op feestdagen. Heelijk pittig lamsgehakt in een pastadeeg, met een verrukkelijke yoghurtsaus. Daarna een hoofdgerecht met verschillende smaken: aubergine - lamsprutje, pittige pannekoekjes met granaatappel, met ei gevulde gehaktballetjes en "last but not least" heerlijk geurende rijst met geconfijte en gebakken sinasappelschilletjes. Tot slot, maar toen was het al bijna wat teveel, een kardamompuddinkje.

Het restaurant ziet er heel modern uit, strakke wanden, meubilair. Niet het ouderwetse "tempo doeloe" uiterlijk dat restaurants met een keuken uit verweggistan soms wel hebben. De bediening is heel aardig. Op dit moment krijg je nog een vast menu, maar als het een beetje gaat lopen, zal je zelf wel kunnen kunnen kiezen. Echt een leuk plekje om lekker te genieten, en gezellig te kletsen. Midden in de Jordaan, oftewel, de Afghaan van de Jordaan!
www.restaurantmantoe.nl of bekijk de reacties op Iens.
Tweede Leliedwarsstraat 13, Amsterdam

Geplaatst op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)

woensdag 5 november 2008

Online wordt vanzelf weer offline?


Een tijdje geleden kon je je via LinkedIn aanmelden voor groepen. Heel leuk allemaal, maar wat kon je er nu precies mee? Geen idee, maar ik heb me opgegeven voor een paar groepen. En dat was het dan.

Weer wat later was ik op zoek naar mensen die mij zouden kunnen helpen met het opzetten van een contentstrategie en bleek het interessant te zijn om deze groepen eens door te kijken. Zouden er mensen zijn in mijn netwerk die me zouden kunnen helpen? Er bleken in een groep best wat interessante mensen te zitten.

En een paar weken geleden ontving ik ineens een mail. De beheerders van twee groepen, Online writing en Webcopy hadden een netwerkborrel georganiseerd. Dus toog ik gisteren naar Utrecht en had enorm leuke gesprekken. Over ons vakgebied en over wat ons bezig houdt.

En zo wordt online ineens weer offline!

Bis Bis, op een gewone maandagavond

Wat een leuke maandagavond kun je hebben! In de Vondelkerk wordt iedere maandagavond een enorm leuke voorstelling gegeven door Opera per tutti. Opera voor iedereen, dus. Het is geen opera, er worden de mooiste liederen uit de opera gezongen. De krenten uit de pap zo gezegd!

In deze kleine kerk wordt een hele intieme sfeer gecreëerd. Het is net een soort huiskamerconcert, zoveel mensen kunnen er ook niet in. Ik hoorde liederen uit Don Giovanni en Cosi fan Tutte. Ontroerend goed was de sopraan Lotte Bovi met een aria uit Ariodante van Händel.

Maar de meeste indruk maakte de mezzosopraan Kai Rüütel. Zij is nog studente aan de Dutch New Opera Acadamy, maar ze heeft zo'n volle en ontwikkelde stem. Van haar gaan we nog horen.

Tot 15 december is er nog iedere maandagavond Opera per tutti.

n8 der nachten


Zaterdag was het weer de n8 der nachten, de museumnacht. Jaren geleden was het nog een klein evenement waarbij je in de grote musea op een laat tijdstip ineens verrast kon worden door een bijzonder beeld. Ik herinner me nog de tangodansers voor de Nachtwacht.

Nu is het een groot evenement geworden met duizenden bezoekers. Lange rijen dus voor de grote highlight. Met een groep hadden we afgesproken voor het Rijksmuseum. Eksters als de dames zijn, moesten we natuurlijk de blingbling schedel van Damien Hirst zien. Het was even wachten, want de rij was lang, maar we zijn dan ook wel beloond!

Je stapt een pikzwart kamertje in, waar in een glazen pilaar de schedel je ligt toe te lachen. Is dit kunst, dacht ik nog? Maar het is fascinerend om naar te kijken. Meer dan 8000 diamanten zijn er in verwerkt, diamanten over de buitenkant, maar ook aan de binnenkant, in de neusgaten, achter de oogkassen, overal. Het gekke is dat het bijna een aaibaar object werd, de griezeligheid was eraf. Maar het is wel meer dan 60 miljoen waard!

De bedoeling van Hirst is om de vergankelijkheid van het leven (de schedel) te verbinden aan de eeuwigheid en roem (diamonds are forever…!). Ik vind het eigenlijk ook gaan over excessieve rijkdom en ijdelheid. Wat gaat er in je hoofd om als je zoiets bedenkt?

Daarna volgt een ruimte waar Hirst wat schilderijen uit de catacomben van het Rijks heeft mogen uitzoeken en zijn voorzien van zijn commentaar. Gelinkt aan die schedel zie je dan taferelen met een geschoten hert, of een oude man met een kale schedel. Het geeft een leuk beeld van hoe deze aparte man naar kunst kijkt.

Al met al vond ik het toch de moeite waard. Het is toch een object dat je niet vaak meer zult zien en het roept veel reacties op. Het is echt leuk om naar de commentaren van je medebezoekers te luisteren.

En de n8? Na het rijks volgde het stadsarchief met superleuke filmpjes van oud Amsterdam en tot slot vergaapten we ons aan de honderden kaarsen in de Portugese synagoge. Wist je dat dat het enige gebouw in Amsterdam is die geen elektriciteit heeft?

maandag 27 oktober 2008

Mijn vuilnisbelt


Ik woon al jaren in de Jordaan en ik geniet nog iedere dag. Maar sinds ik verhuisd ben (5 straten verderop, dat wel) erger ik me mateloos: aan de vuilnis. Tegenover mijn huisje is een straathoek. Niets bijzonders. Maar op een of andere manier heeft deze hoek een enorme aantrekkingskracht op mensen die hun vuilnis willen buitenzetten.

2x per week ophalen is toch genoeg?
In Amsterdam Centrum wordt twee maal per week de vuilnis opgehaald. Best royaal, vind ik, maar wel erg fijn. Toen ik nog op 40m2 woonde, en geen balkonnetje had, was ik heel blij als ik mijn zak weer op straat mocht zetten. Zeker met een warme zomer! In onze straat wordt op maandag en donderdag het vuil opgehaald.

Pleur het gewoon neer!
Toch hebben mijn buurtgenoten op de andere dagen ook enorme behoefte om hun zakken buiten te zetten. Maar niet getreurd, 30 meter verder in de volgende straat, wordt op dinsdag en vrijdag het vuil opgehaald. Je zou dus zeggen dat iemand dan met zijn zak even naar de andere hoek loopt? Nou, nee. “Gewoon lekker makkelijk neerpleuren, die zak”, lijken ze te denken. En als er één schaap over de dam is…

Bellen met de Afdeling Leefmilieu
Wat doe je dan, als welopgevoede burger? Mensen vriendelijk aanspreken als je het ziet. Maar vaak gebeurt het ’s nachts, in het donker. Dan bel je de volgende dag de Milieupolitie. Afdeling Leefmilieu heten ze tegenwoordig. Meestal krijg ik dan Pamela aan de lijn. “Ik ga het doorgeven”, zegt ze nog vriendelijk. In het begin werden de zakken nog opgehaald, en nagekeken op een adres. Als dat werd aangetroffen, kon er een boete worden uitgedeeld. Maar de laatste tijd blijft de zak gewoon staan. “Mijn collega’s hebben het heel druk, mevrouw”, vertelt Pamela. Dat heeft dus ook weinig zin.

Betrokken burgers? Genoeg!
Dus proberen betrokken straatgenoten andere middelen uit. Een creatieve buurman heeft bakken met planten in de hele straat gezet en dus ook op de straathoek. De buurman is voortvarend bezig en schildert ook alle deuren over om graffiti tegen te gaan. Dat ligt weer niet bij iedereen even goed, want hij doet gewoon, hij vraagt het niet… Ondanks het goede initiatief zie ik al weer een burenruzie geboren worden!

Stadsjutters
Hele inventarissen worden er bij ons wekelijks buiten gezet. En dat heeft weer een aantrekkingskracht op troepen “stadsjutters”. Ken je die? In Amsterdam hoef je helemaal je spullen niet naar de Kringloopwinkel te brengen. Binnen de kortste keren zijn je goede spullen zo weer meegenomen! Krukje over? Zet het buiten en binnen 10 minuten is het weg. Maar deze stadsjutters scheuren ook zakken open om te kijken of daar nog wat in zit. En de hele inhoud ligt dan op straat. Voor mijn deur! Zucht.

Iemand nog een goede oplossing?

zondag 26 oktober 2008

Boekenplanken te koop

Update 15 juni 2009:
Ze zijn er nog steeds, maar niet voor lang! Dus wil je ze hebben, mail me en je kunt ze gratis afhalen!

Ja, vandaag een blogpost met een schandalig commerciële doelstelling. Ik wil graag mijn mooie boekenplanken verkopen. Door een vakman gemaakt, bedoeld om te combineren met een spetterend mooie strakke italiaanse designkast.

Maar helaas, Jencikova ging failliet. Naast dat ik mijn aanbetaling kwijt ben, krijg ik ook geen kast. Snik. Het zou echt super mooi worden, hoogglans wit, greeploos. Helemaal verliefd was ik op de kast. Maar toen deze niet geleverd werd, voelde ik al de nattigheid hangen. Brieven gestuurd, vriendelijk gebleven, boos geworden, maar er zat geen beweging in. De klachten op internet over dit bedrijf hoopten zich op en toen kwam het bericht: failliet en ik kon naar mijn centen en de kast fluiten.

Toen heb ik besloten om bij Ikea twee kasten te kopen. Kon ik eindelijk de laatste dozen uitpakken, 6 maanden na de verhuizing. Maar nu zit ik dus met deze mooie planken. Wie o wie kan ik gelukkig maken met de planken. Ze zijn door een vakman gemaakt, Rob, timmerman, decorbouwer, winkelinterieurbouwer en de man van mijn altijd fantastische hulp Dina.

Het zijn zware planken, mooi dik, 4,5cm en je kunt ze schilderen in ieder gewenste kleur. Van MDF gemaakt, en de pinnen die je in de muur moet boren, zijn 35 cm lang.

dinsdag 21 oktober 2008

Kevertje heeft me in de steek gelaten


Vanochtend voor het eerst: Mijn Kevertje liet me in de steek en wilde niet starten. Dat had ik geheel aan mezelf te danken: ik had de accu niet afgekoppeld en het alarm trekt dan de accu leeg. Wat nu? Startkabels bij de hand, maar geen hulp.

Gelukkig rijdt er binnen een paar minuten een afzichtelijk busje met een even afzichtelijke man de straat binnen. Maar goed, een werkende motor is alles wat ik nodig heb. Met wat vrouwelijke charmes kan ik hem overhalen mij even te helpen. Binnen een paar minuten loopt de motor!

Joehoe, broem broem, daar gaan we weer!

maandag 20 oktober 2008

Overzeese vriendschap

Afgelopen zaterdag had ik een feestje. Mijn beste vriendinnetje Aryette, haar man Edwin en haar zoontje Niek waren vanuit Dubai weer in Nederland. En Niek is net 1 jaar geworden. Tijd dus voor een feestje en een uitstekende gelegenheid om weer even bij te kletsen.

Gelukkig had ik Yet al een week eerder uitgebreid gesproken, want op zo'n feestje, hoe gezellig ook, kom je niet tot hele diepe gesprekken. Op dit feestje aan de Kralingse Plas vroeg iemand of mijn vriendschap met Aryette niet heel erg was veranderd. Want met die enorme afstand zou het wel veel oppervlakkiger zijn geworden. Nou nee, dat is het eigenlijk niet!

Aryette en ik kennen elkaar al vanaf de middelbare school. Tijdens onze studententijd hadden we ieder een eigen leven, maar daarna bleek onze vriendschap sterker dan ooit. Beiden hebben we genoten van een wereldreis. Aryette stond onverwacht in Bangkok voor mijn neus en ik ben met Ed en Yet tot twee keer toe een stuk meegereisd.

Nu Yet in Dubai woont, is de kwantiteit in contact misschien wel minder, maar ik geloof niet de kwaliteit. Ik ben al een paar keer in Dubai geweest. Dat zijn heerlijke bezoekjes. Niet alleen de stad, waar shops, leuke uitjes en heerlijke restaurants in overvloed zijn, maar ook dat Aryette en ik een paar dagen lang kunnen bijkleppen. Samen ontbijten en dan de hele dag door kletsen. En 's avonds met Ed erbij. Hele intensieve dagen zijn dat, waar alle belangrijke onderwerpen de revue passeren.

Vorige zondag hadden Aryette en ik een paar uur de tijd om bij te kletsen. Eigenlijk veel te weinig. Maar genoeg om de belangrijkste zaken te laten passeren. Kwaliteit dus, dat maakt onze vriendschap zo bijzonder.

dinsdag 14 oktober 2008

Istanbul, stad van onbegrensde mogelijkheden

Zoals ik al eerder schreef op dit blog heb ik een heerlijk weekend in Istanbul gehad. Met mijn vriendinnetje Karlijn heb ik genoten van het weer, de stad en het eten. Ga je ook? Lees even door, dan geef ik je de beste tips voor dagtochtjes, lekker eten en goed shoppen. Met dank aan Annelotte, de collega van Karlijn die ons 4 A4tjes met insiders tips gaf, en Titia, die er een paar weken eerder was.

Alles voor de culturele toerist
Deze categorie kan zich echt uitleven. Want de stad die ook bekend is onder de naam Constantinopel en later Byzantium heeft een geschiedenis van eeuwen her. In de historische oude binnenstad liggen bezienswaardigheden van wereldformaat. Wat dacht je van de Aya Sophia: eerst kerk, later moskee, nu museum. Wat een prachtig gewelf. Vergeet vooral niet naar de eerste etage te gaan waar je een prachtig uitzicht door de ramen hebt Daar merk je hoe groot dit gebouw eigenlijk is. Of de Blauwe Moskee, nog steeds als godshuis in gebruik, met prachtige tegeltjes. Tegenover deze twee toppers ligt, verscholen onder de oppervlakte de Basilica Cisterne, een ondergronds waterreservoir met de uitstraling van een kerk en prachtig verlicht (het decor van James Bond's From Russia with Love!). En niet te vergeten het Topkapi paleis, met enorme diamant en mooie uitzichten over de Bosporus. Dan door naar de Grand Bazaar en de Spice Bazaar, maar daarover meer in de "shopping sectie".

Genieten van de stad Om stad beter te leren kennen, zijn we gewoon rond gaan lopen. Sowieso moet je dan dus lopen over de Galatabrug. Hier staan altijd, dus ook om 12 uur 's nachts (!), mensen te vissen. En als denkt dat ze wat vangen......ja drie piepkleine visjes....ahum. Als je van de oude stad via de Galatabrug naar de overkant loopt, heb je prachtig zicht op de Galatatoren. Aan deze kant is het minder toeristisch, maar wel veel restaurantjes en winkels. Je kan je natuurlijk omhoog lopen (vindt Karlijn heerlijk;-) maar ook Europa's eerste metrolijn nemen, Tünel. Het is een ondergronds kabelspoorlijntje dat je naar het begin van Istanbul's beste winkelstraat brengt, Istiklal Cadessi. En ook die hoef je niet uit te lopen. Vanaf daar kun je een schattig historisch trammetje nemen naar het Taksimplein. Vanaf daar loop je makkelijk de wijk Cihangir in. Het doet aan als een rustige, maar hippe wijk. Een paar winkeltjes, goede restaurants, kinderen spelen op straat en je vermoedt dat de hoogste appartementen een prachtig uitzicht hebben. Totdat je zelf aan de rand komt en je over de oude stad heen kijkt. Dan weet je het zeker, hier is het goed leven! En als je naar beneden loopt, kun je kiezen: een waterpijpje met jonge hippe Istanbulli's in het Tophane park of een bezoek aan het Istanbul Modern.

Eindeloze zonsondergangen
Het water van de Bosporus domineert de stad. Het levert prachtige vergezichten op, vooral met zonsondergang. Natuurlijk kun je een Bosporustourtje per boot doen. Het kost een paar centen en zie je in 1,5 uur de stad vanaf het water. Als je dit aan het einde van de dag doet, kom je met avondlicht weer terug bij de Galatabrug. Maar je kunt natuurlijk ook genieten van het uitzicht op andere plekken, zoals in het Topkapi paleis en vanaf de straten van Cihangir, maar ook vanaf de Aziatische kant. Neem eens de ferry, bijvoorbeeld naar Üsküdar. Loop dan in zuidelijke richting tot Kiz Kulesi. Hier vindt je langs de boulevard kleedjes en kussentjes en kun je turkse thee en nootjes eten. Helaas geen biertje, maar een prachtige zonsondergang gegarandeerd. Geen toeristen! En ja, dan heb ik het nog niet gehad over al die prachtige dakterrassen van verschillende restaurants (zie Eten-sectie).

Een hele dag Bosporus
Langs de Bosporus lijkt het leven een beetje op de Riviera. Wij hebben een dag genoten van de zon door langs de boulevard te lopen van dorpje naar dorpje. Prachtig wonen: oude houten zomerhuizen, luxe appartementen. Mooie boten die afgemeerd liggen aan de kade. Er zijn verschillende baaien, de mooiste vond ik die van Istinye, voorbij de tweede Bosporusbrug. Vlakbij ligt ook het Sabanci museum. In een prachtige villa vind je naast een collectie kalligrafie ook een moderne vleugel. Soms zijn hier grote tentoonstellingen, wij zagen bijvoorbeeld werk van Salvador Dali. Er is ook een restaurant met prachtig uitzicht en "brute" gerechten. Goed voor een lunch bijvoorbeeld. Bebek ademt de sjieke sfeer uit van Cannes of Nice. Er zijn de duurste boetiekjes en veel terrassen. Je schijnt er heerlijk vis te kunnen eten. Maar een drankje is ook al geweldig. Als je dan verder loopt naar Arnavutkoy, zie je een eiland in de Bosporus liggen. Een bootje brengt je er naar toe. Van 1 mei tot half september kun je hier geweldig genieten van het zwembad! Ja, dat lees je goed, een prachtig zwembad, waar grote tankers voorbij varen! Helaas waren wij net iets te laat, maar hiervoor ga ik nog een keer terug! Inclusief groot restaurant met erg aardige mensen. Overigens is dit van de voetbalclub Galatasaray, dus neem het woord Fenerbahçe niet in de mond.

Ervaar de hamam
Je houdt ervan of niet, maar een bezoekje aan een traditionele historische hamam is toch wel een belevenis. Ik ben naar de Cağaloğlu Hamam geweest, met een prachtig interieur. Het kost een kleine 45 minuten om helemaal rozig, ontspannen en vooral schoon het badhuis weer uit te komen. In een grote ruimte, die ook wel koude ruimte wordt genoemd, maar toch best warm is, kan je je overgieten met water. De warmte komt van onderaf dus het marmer op de vloer en middenin op een verhoging is heerlijk warm. Er is ook de hete kamer, een klein en heet hokje. Na een tijdje, als je poriën goed open staan, komt een turks wasvrouwtje je schrobben zoals je nog nooit hebt meegemaakt. Schoon ben je dus zeker. Ze gebuikt heerlijke zeep en later volgt de massage. Af en toe krijg je een instructie om je af te spoelen. En na afloop een kopje thee en je babbelt nog even na in de grote ruimte waar je je in hokjes kunt omkleden. Om niet te missen!

Wat adressen

Ons hotel:
Pera Rose Hotel, vlak bij Taksim Tünel. Geweldige locatie, aardige mensen, goede kamers.
Zie ook mijn review op Tripadvisor.

Restaurants:
5Kat (oftewel de 5e etage).
Prachtig dakterras, gekke barokke inrichting, fantastisch uitzicht.
360
Rondom uitzicht over de stad, prachtig terras, lekker eten, wel wat toeristisch, maar prima tent
Hamdi
Is wat toeristisch, even een tafeltje boeken op de 4e etage aan het randje. Dan eet je de lekkerste kebab van de stad met uitzicht op Galata en de Bosporus. Een toppertje!
Nevizade Sokak
Een straatje achter Istiklal Cadessi met allemaal restaurantjes. Je eet er verschillende mezze die je kunt kiezen van een bord. Heerlijk. Zoek er een uit waar ook locals zitten, een uitstekende avond gegarandeerd.

Shoppen
Je kunt echt alles krijgen in de Grand Bazaar, van leren tassen via T-shirtjes via lampen naar aardewerk. In de Spice Bazaar (of Egyptische Bazaar) kun je dat ook en zie je nog een aantal kruidenwinkels met de geurigste spullen. Istiklal Cadessi is een lange winkelstraat met grote winkels en veel plekken om te lunchen en koffie te drinken. Een soort Kalverstraat, met een snufje PC.

Oh ja, ik heb ook nog wat foto's gemaakt....

woensdag 8 oktober 2008

Niet bij de EU? Hier gebeurt het!



Op de foto: de Bosporusbrug met moskeeën tijdens zonsondergang

Net terug van een lang weekend Istanbul. Wat een heerlijke stad. Alles te doen, lekker cultureel en toeristisch, maar ook lekker eten en de mooiste dakterrassen, heerlijk weer (overdag 26º, 's avonds 20º) en de altijd indrukwekkende Bosporus. Iedere stad wordt mooier van water, een indrukwekkende rivier of een mooie zee. En Istanbul heeft het allemaal.

De stad en de mensen zijn ook zeer modern. Je ziet dat er de laatste decennia veel is opgeknapt. De meest centrale buurten in het Europese gedeelte zijn nu duidelijk "upmarket". De stad straalt uit dat ze "hot and happening" is. Wat de stad zo spannend maakt, is dat het duidelijk islamitisch is, maar met een enorme moderne vibe. De moskeeën domineren de stad en vooral in het Aziatische gedeelte zie je veel vrouwen met hoofddoeken. Maar er zoeft ook een moderne tram door de stad, er zijn fantastische hippe tenten, veel mensen spreken engels. Aan de oevers van de Bosporus liggen de mooiste terrassen en kun je shoppen in de duurste boetieks.

Je merkt het, ik heb een geweldige tijd gehad. Maar als je met de Turken praat, merk je ook dat ze behoorlijk zijn geschoffeerd door de halfbakken houding van de EU. Ze hebben een zoveel dynamischere economie dan Bulgarije, de overheid is lang niet zo corrupt als Roemenie en de mensen zijn beter opgeleid dan de Polen en toch is het nog niet goed genoeg. En dat terwijl dit land zoveel kan toevoegen aan de diversiteit van Europa en een brug kan vormen naar het Midden Oosten. Ze lachen om ons. Ga eerst maar jullie banken redden! Dan zien we over 5 jaar wel weer of we bij Europa willen! Tja, daar staan we dan, met onze "oude economie".

Ik ga nog een reisverslagje schrijven en de foto's publiceren, maar dat komt later!

donderdag 25 september 2008

De Super Föhn


Was vanavond bij de kapper. Het was weer dringend nodig. Lekker kort koppie gekregen, wel even wennen!

Weten jullie trouwens dat ik de leukste (en de beste natuurlijk) kapper van Amsterdam heb? Peter doet al zeker 5 tot 6 jaar mijn haar. Wat kappers betreft ben ik zeer monogaam! Peter altijd supergezellig en hij kan ook nog eens een keer goed knippen en kleuren. Oh ja, als iemand een leuke kerel voor hem weet... hij moet wel hip, lang en leuk zijn!

Wat een apparaat!
Vanavond heeft Peter mijn haar geföhnd met een wel heel spannend apparaat: een keramisch ionische föhn. Met een stoer blauw lichtje! Je haar droogt er niet van uit en het doodt ook nog de bacteriën, zegt Peter, dus dan is dat zo! En Oprah gebruikt het ook. Dus.

Even Googelen leert mij dat bijna alle nieuwe föhns keramisch-ionisch zijn, of met tourmalijn of andere fratsen. Bij Babyliss beweren ze dat de ionische technologie de statische lading van het haar vermindert door de neutraliserende werking van de ionen. Dat begrijp ik nog. En dat de keramische technologie zorgt voor een constante temperatuur en daardoor zeer " behoedzaam" (?) is voor het haar. Wat is in godsnaam behoedzaam? Met mijn haar? Maar over bacterien en vochtregulatie niets.

Ach ja, ik heb een mooi geknipte coupe en een gezellige kapper!

Bekijk ook eens Kapper Kymzou's website.

maandag 22 september 2008

De kip of het ei?


Gisteren stond ik voor een schap met eieren. Weet je hoeveel soorten eieren je kunt kopen bij een kleine supermarkt? Maar het kiezen van het juiste doosje eieren bracht me in flinke gewetenswroeging. Want wat is het juist ei?

Legbatterij / Scharrel / Vrije Uitloop / Biologisch
OK, een legbatterij ei doen we zeker niet, maar is een scharrelei goed genoeg? Leeft een legbatterij kip niet met z'n vieren op het oppervlak van één A4-tje? En mag een scharrelkip in daar in z'n eentje op leven? Verder is er niets anders. Dus dan maar naar Vrije Uitloop? Of heeft die kip net zoveel ruimte en moet zij zich door een menigte van soortgenoten knokken naar een klein stukje lucht? En is biologisch zoveel beter?

Prijs of kippenwelzijn?
En ja dan kijk je toch even naar de prijs in deze onzekere wereld. Per 6 eieren bij 's lands grootste kruidenier: gewone scharrels met zijn € 0,95 de goedkoopste, terwijl vrije uitlopers € 1,25 zijn. En Biologische zijn wel € 1,79. Bijna twee keer zo duur als scharrels dus. (En dan laat ik even de mais-, gras- en zonnebloemeieren buiten beschouwing)

Welke is het lekkerst?
Dat is natuurlijk de eerste waar ik aan dacht. ;-)). Een beetje surfen levert niet echt een antwoord op. Ik dacht zelf altijd dat de kleur van de dooier bepalend was voor de smaak. Maar het blijkt dat de kippeboer bij de voederleverancier precies bestelt wat de gewenste kleur oplevert. Het stofje caroteen doet het meeste werk. Daarom zijn graseieren en biologische eieren juist wat bleker dan de rest. Bij hen wordt het eigeel-kleurtje niet gemanipuleerd!

Mijn eigen gemoedsrust en/of portemonee?
Dus als kippenwelzijn en prijs rechtevenredig zijn, waar kies ik dan voor? Hoeveel beter zijn de kippen af? De beste site hierover is een veganisten(!) site. Het komt erop neer dat biologische kippen bijna 2,5x meer ruimte hebben dan een scharrelkip en bijna 2x keer buitenruimte. En ook in het eten zit verschil, maar nog belangrijker is de snavelkap. De snavels van onze kipjes worden ontdaan van het puntje. Omdat kippen die bovenop elkaar leven elkaar kaal pikken. (Ja, wel eens met een stel meiden in een appartement gezeten? Die pikken elkaar ook!). Snavelkappen is niet zonder pijn, 2/3 van de snavel wordt weggehaald, dwars door zenuwbanen en levend weefsel, auw! En graantjes pikken gaat dan ook niet meer, dus krijgen ze volledig gemalen voedsel. Vanaf 2011 is dit verboden. Alleen biologische kippen worden niet gekapt, dus tot die tijd eet ik biologische eieren.

Genummerd ei
Nog een leuk weetje. Op ieder staat een nummer. Het eerste nummer geeft aan hoe de kip heeft geleefd: hoe hoger het nummer, hoe slechter de kip af is! 0=biologisch, 1=vrije uitloop, 2=scharrel, 3=legbatterij. Daarna volgt het land van herkomst, en de gegevens van de stal waar de kip leeft!

donderdag 18 september 2008

Lekker en snel: Pittig linzenpotje

Vandaag een snelle, lekkere en gezonde maaltijd in elkaar gedraaid: een pittig linzenpotje.

Nodig:
  • 200 gr rundergehakt (of nog lekkerder: tartaar), biologisch natuurlijk ;-)
  • een blik linzen
  • prei
  • 3 tomaten
  • 3 knoflooktenen
  • peper, zout
  • chilipeper
  • kerrie
  • djinten
  • ketoembar

Maken:
Bak het gehakt in een wok of hapjespan goed rul en kruid het met zout, peper en de rest van de kruiden. Neem het gehakt uit de pan. Bak in de achtergebleven olie (of voeg nog een beetje toe) de fijngesneden prei en de gehakte knoflook. Als deze begint te kleuren kun je de tomaat en de uitgelekte linzen toevoegen. Voeg ook het gehakt toe en laat nog even doorkoken.

Serveren met een salade en eventueel wat stokbrood. Kost niet meer dan 10 minuten!

woensdag 17 september 2008

Pas gelezen: Boven is het stil


Net een weekje op Texel geweest. Heerlijk uitgewaaid, in de zon gezeten en vooral: een boek gelezen. Daar kom ik niet zo vaak meer aan toe. 

Gerbrand Bakker schreef 'Boven is het stil'. Dit boek heeft ten eerste de allermooiste kaft die ik ooit gezien heb. Wat een schitterend beeld! Daarnaast is het een fascinerend boek over het boerenleven in Waterland. Helmer runt de boerderij van zijn vader. Dat was niet altijd het plan, maar het liep zo in zijn leven. Nu is zijn vader stervende en kijkt hij terug op hoe zijn leven verliep. Wat echt prachtig is, zijn de beschrijvingen van het land. Iedereen die wel eens in Waterland, het platteland ten noorden van Amsterdam, komt, herkent het meteen. De koeien, in de verte de stad, die dichtbij maar ook zo ver weg is.

Een mooi boek over het hollandse platteland in al haar schoonheid. En nog prettig geschreven ook! Een aanrader. 

Veel inspiratie


Foto's maken is ontzettend leuk. Vooral op reis. Ik blijf me iedere keer weer verwonderen over de mensen, de geluiden, de geuren en over alles wat ik zie. Dat maakt reizen zo leuk. Nu ga ik met een vriendinnetje naar Istanbul over een aantal weken. Met de camera natuurlijk. Om alvast in de stemming te komen kijk ik dan op mijn favoriete site voor reisfotografen: www.columbusmagazine.nl. 

Hier laten hele goede, soms bijna professionele, reizigers hun foto's zien. Je kunt sorteren per land, streek of zelfs per reisfotograaf. En mensen geven ook leuke tips. Hoewel de gebruiksvriendelijkheid van de site nog wat verbeterd kan worden, is het echt een hele inspiratie.

Kijk maar eens bij mijn foto's en surf lekker door die van anderen.

Hierboven nog een mooie foto van Istanbul, hij is van Marcel Gunster (bekijk hier zijn foto's)

Mijn eerste blog

Altijd al een blog willen hebben...
Het is er nooit van gekomen.

Heb ik genoeg te vertellen? Waar moet het dan over gaan? Geen idee, maar dat komt vanzelf, hoop ik. Voorlopig wordt dit een plek waar ik ideeën en foto's kwijt kan. Niet meer en niet minder.

gr Calijn