woensdag 5 november 2008

Online wordt vanzelf weer offline?


Een tijdje geleden kon je je via LinkedIn aanmelden voor groepen. Heel leuk allemaal, maar wat kon je er nu precies mee? Geen idee, maar ik heb me opgegeven voor een paar groepen. En dat was het dan.

Weer wat later was ik op zoek naar mensen die mij zouden kunnen helpen met het opzetten van een contentstrategie en bleek het interessant te zijn om deze groepen eens door te kijken. Zouden er mensen zijn in mijn netwerk die me zouden kunnen helpen? Er bleken in een groep best wat interessante mensen te zitten.

En een paar weken geleden ontving ik ineens een mail. De beheerders van twee groepen, Online writing en Webcopy hadden een netwerkborrel georganiseerd. Dus toog ik gisteren naar Utrecht en had enorm leuke gesprekken. Over ons vakgebied en over wat ons bezig houdt.

En zo wordt online ineens weer offline!

Bis Bis, op een gewone maandagavond

Wat een leuke maandagavond kun je hebben! In de Vondelkerk wordt iedere maandagavond een enorm leuke voorstelling gegeven door Opera per tutti. Opera voor iedereen, dus. Het is geen opera, er worden de mooiste liederen uit de opera gezongen. De krenten uit de pap zo gezegd!

In deze kleine kerk wordt een hele intieme sfeer gecreëerd. Het is net een soort huiskamerconcert, zoveel mensen kunnen er ook niet in. Ik hoorde liederen uit Don Giovanni en Cosi fan Tutte. Ontroerend goed was de sopraan Lotte Bovi met een aria uit Ariodante van Händel.

Maar de meeste indruk maakte de mezzosopraan Kai Rüütel. Zij is nog studente aan de Dutch New Opera Acadamy, maar ze heeft zo'n volle en ontwikkelde stem. Van haar gaan we nog horen.

Tot 15 december is er nog iedere maandagavond Opera per tutti.

n8 der nachten


Zaterdag was het weer de n8 der nachten, de museumnacht. Jaren geleden was het nog een klein evenement waarbij je in de grote musea op een laat tijdstip ineens verrast kon worden door een bijzonder beeld. Ik herinner me nog de tangodansers voor de Nachtwacht.

Nu is het een groot evenement geworden met duizenden bezoekers. Lange rijen dus voor de grote highlight. Met een groep hadden we afgesproken voor het Rijksmuseum. Eksters als de dames zijn, moesten we natuurlijk de blingbling schedel van Damien Hirst zien. Het was even wachten, want de rij was lang, maar we zijn dan ook wel beloond!

Je stapt een pikzwart kamertje in, waar in een glazen pilaar de schedel je ligt toe te lachen. Is dit kunst, dacht ik nog? Maar het is fascinerend om naar te kijken. Meer dan 8000 diamanten zijn er in verwerkt, diamanten over de buitenkant, maar ook aan de binnenkant, in de neusgaten, achter de oogkassen, overal. Het gekke is dat het bijna een aaibaar object werd, de griezeligheid was eraf. Maar het is wel meer dan 60 miljoen waard!

De bedoeling van Hirst is om de vergankelijkheid van het leven (de schedel) te verbinden aan de eeuwigheid en roem (diamonds are forever…!). Ik vind het eigenlijk ook gaan over excessieve rijkdom en ijdelheid. Wat gaat er in je hoofd om als je zoiets bedenkt?

Daarna volgt een ruimte waar Hirst wat schilderijen uit de catacomben van het Rijks heeft mogen uitzoeken en zijn voorzien van zijn commentaar. Gelinkt aan die schedel zie je dan taferelen met een geschoten hert, of een oude man met een kale schedel. Het geeft een leuk beeld van hoe deze aparte man naar kunst kijkt.

Al met al vond ik het toch de moeite waard. Het is toch een object dat je niet vaak meer zult zien en het roept veel reacties op. Het is echt leuk om naar de commentaren van je medebezoekers te luisteren.

En de n8? Na het rijks volgde het stadsarchief met superleuke filmpjes van oud Amsterdam en tot slot vergaapten we ons aan de honderden kaarsen in de Portugese synagoge. Wist je dat dat het enige gebouw in Amsterdam is die geen elektriciteit heeft?