Als kind las ik over de Tweede Wereldoorlog, en bleef zitten met één vraag: hoe heeft dit kunnen gebeuren? Hoe kon het dat miljoenen mensen het normaal vonden, dat een andere groep mensen werd gediscrimineerd, als minderwaardig beschouwd, gestigmatiseerd, in een hoek gedrukt, gedeporteerd en uiteindelijk zelfs uit de weg geruimd? Ik begreep er niets van. Dan kwamen er argumentaties als: economische chaos door herstelbetalingen, politieke instabiliteit omdat links en rechts vechtten om de macht en maatschappelijk gezien een minderwaardigheidscomplex van een volk na een verloren oorlog. Maar dat verklaarde niet de onmenselijkheid van dit alles.
Ik heb nog steeds het antwoord niet. En eigenlijk hoop ik het antwoord ook niet te vinden, ik ben er, geloof ik, bang voor. Maar soms, als ik naar onze huidige samenleving kijk, en naar Geert Wilders luister, en de reacties op internet lees van medestanders van zijn standpunten, dan overvalt mij een enorme angst. Zou het 70 jaar geleden ook zo begonnen zijn? Die ontevredenheid over het hier en nu, een gevoel van onmacht, dat omgezet wordt in het afzetten tegen een selecte groep in onze maatschappij?
Vergelijk de uitspraken van Geert Wilders uit de tijd dat hij nog fractielid van de VVD was eens met die van toen hij 1 jaar een eigen fractie had, tot nu toe, dan zit er een opgaande lijn in. Het lijkt wel of het schofferen, het afzetten tegen steeds harder en heftiger wordt. Het voelt alsof het beest los is en steeds agressiever doordendert. Ik hoop dat Geert Wilders het in de hand heeft, maar zal hij dit monster altijd onder controle houden?
En hoe moeten we weerstand bieden aan deze enorme krachten, want zo ervaar ik ze, zo langzamerhand. Wat kan ik doen? Luisteren naar de argumenten en de dialoog zoeken? Blijven staan voor mijn eigen mening en vechten voor het recht op vrije meningsuiting? Ik heb het gevoel dat het niet meer voldoende is. Dat er een grote beweging moet komen, vanuit ons, die zegt: tot hier en niet verder. We moeten een manier vinden om met z’n allen in deze maatschappij te leven, niet de ene groep tegenover de andere.
Eigenlijk voel ik een continu dillema. Hoewel ik totaal niet sta achter de ideeën van Wilders, ben ik tegen het strafproces dat er momenteel tegen hem wordt gevoerd. De uitslag kan, mijns inziens, nooit goed zijn. Als hij niet wordt veroordeeld, geeft dat veel mensen een vrijbrief om de hele enge uitspraken te doen. Als hij wel wordt veroordeeld, zal dat een beknotting zijn de onze vrijheid van meningsuiting. En juist die hebben we zo nodig in het gevecht tegen zijn standpunten. Ik vind dus dat de mening van Wilders bestaansrecht heeft. Maar vrees tegelijkertijd dat zijn politieke ambitie en strategie ons land in een decennium van politieke, maatschappelijke en economische onrust gaat storten. En wij, degenen die het niet met hem eens zijn, zijn niet in staat goed tegenwicht te bieden.
Het lijkt wel of de balans uit de samenleving is. En dat brengt mij tot mijn laatste vraag: Komt de onbalans die ik voel door de ideeën van Geert Wilders of wordt dat veroorzaakt door iets anders? Zijn uitspraken slaan in ieder geval wel mij uit het lood. Er is duidelijk een grote ontevredenheid onder de mensen en ook een gevoel van onmacht. Geert Wilders geeft met zijn standpunten zijn volgers het gevoel weer grip op de samenleving te krijgen en hij gebruikt het gevoel van ontevredenheid als katalysator. Maar biedt hij ook oplossingen?
Vandaag schreef Kader Abdollah een stuk in de Volkskrant. Een paar uitspraken raakten me zeer: “Ik ben niet tegen Geert Wilders, hij boeit mij zelfs, maar zijn woorden en de haat in zijn stem, wekken woede in mij. Ik wil het niet, maar hij plant haat in mijn vlees met zijn formules.”
En hij eindigt zijn stuk met:
Een wijsheid luidt: ‘Wil je weten wie een ander is, dan moet je weten wie je zelf bent.’
Als hij die woede in mij wakker kan maken, zal hij dat ook bij anderen doen.
Ik vrees voor zoveel woede die Geert Wilders los gemaakt heeft.
Ik vrees voor zoveel haat die hij zaait.
Ik vrees met Kader mee. Maar wat kan ik en moet ik doen?
Lees het hele stuk
“Bang voor de PVV” op de website van de Volkskrant. En lees vooral ook de reacties.
Reageren? Leuk, maar graag op Calijn's Gepeins (http://calijn.blogspot.com)
Iets meer dan een jaar geleden dook er in Amsterdam een bijzondere winkel op: Marqt. Dit bijzondere winkelconcept combineert alle goede eigenschappen van de gewone markt met de supermarkt en specialiseert zich op (bij voorkeur) biologische producten. Als het even kan, halen ze de spullen uit de regio. Zo verkoopt de slager bijvoorbeeld Waterlands rundvlees. En dat biologisch is niet heilig, het gaat om goede producten. De vis is MSC gecertificeerd, de kazen zijn geweldig en het brood... brood, zoals brood hoort te smaken. Echt speltbrood is mijn persoonlijke favoriet.
